Introduction of my book, Atlantis in the Bible

X

All the hustle and bustle about a “book”

(Al Hillah / Babylon on the Euphrates, early March 2028)

Lois couldn’t believe her eyes when she saw the new library of Al Hillah / Babylon built in half a day. And that here on the Euphrates in the hottest part of the world. Construction of the city had already begun during the aftermath of the Third World War against Iran, China and Russia. Wealthy Russians, Chinese, Americans, British, Indians, Arabs and basically anyone who had too much money found it necessary to keep their assets safe in this ghost town on the Euphrates. Jerusalem had been under constant attack, so that the Jews in particular had fled to Babylon. Although they were adversaries in the war, they tried to work together as best they could in Babylon to at least keep their affairs safe. The collaboration had also been a step towards accelerating the end of the war. If people could work together on a small scale, then certainly also on a global level. The name of this city, Al Hillah, sounded like Allah. When Lois was here yesterday, the place was still a bare plain. But with a 3D printer, all you had to do was scan a model and enlarge it eighty times, after which a new building stood right in front of you. The other buildings were also built at a rapid pace as they were inflatable or also came from 3D printers. Nevertheless, Babylon was a “miniature city” built after the example of the Belgian Tomorrowland. Babylon was an amusement park rather than an adult city. Some have already compared Babylon to Mike Judge’s 2006 film Idiocracy. The mysterious pull she felt here may have been related to the confusion that she was Biblically seen in the north when it felt so eastern here. Jeremiah 46:10 at least taught that Babylon was to the north of Jerusalem. In the past, the enemy armies of Babylon attacked Jerusalem in a roundabout way from north. They could not go straight through the impassable desert. Hence, Babylon was called the north. But it was uncomfortable.

“You wait outside,” said her father … “Or go to Café Atlantis.” She didn’t like it. Her father was up to something that was against the law. Loïs looked around indecisively. Fortunately it was relatively cool here in this hottest part of the world. A system of mirrors and air conditioning had ensured that the climate here was mild. But summer was yet to begin. And it could always be even crazier. Because the intention was that there would be “snow” in the city. Babylon would become a fairytale city on the Euphrates with snow. As a result, Babylon had less and less in common with the rest of the region, Iraq for short. Loïs was terribly curious about the library. But she heeded her father’s request to go to the 24-hour Atlantis cafe. She reluctantly strolled in the direction of the Pub. In the distance she saw the Euphrates and the hill on which Saddam Hussein’s former palace stood. Now they were busy building an “ice palace” around it. This project was to be realized by means of a system of dark glass that was mounted over the hill and freezing elements. The Chinese had discovered a technique that allowed them to maintain ice above freezing for a while. They further developed this technique in Tel Aviv. But who went to live in this palace? That was the question. If the project was successful, much of Babylon would be turned into an ice city. Loïs felt displaced. Jews were despised here. Although no one could tell by her face that she was a Spanish Jewess from Cordoba, she was still uncomfortable. Everyone was curious about where outsiders came from. She had to lie very much if she wanted to make it clear that she was from Norway. All that protected her was money. Babylon would never have been rebuilt without Jewish money. And the inhabitants of the city knew this all too well. You quickly forgot here that you were on the Euphrates in Iraq. And here, of all things, her father wanted to find a book. What kind of a book might that be? And was the library already ready to borrow books? How was her father so sure that the book was here? She suspected he was going to “steal” something? Why else was she not allowed in? And “stealing” was not so wise in Babylon. There were high penalties for minor offenses here, despite the town being a rancid pleasure town. She tried to think about something else for a moment. From here she had a nice view of the city and the Euphrates. She was dreaming and forgot to walk. She felt like Alice in Wonderland, everything was so strange here. Unheimlich was a better word for how she felt. Best would go through them as soon as possible. But the city enchanted her so much that she stayed away from the place for a while. This experience resembled a sleep paralysis she had once had. Just as she regained control of her muscles and was about to continue walking, she heard her name calling. In the distance she saw her father. That was quick. She walked on slowly because she was afraid of getting back into such a paralyzing situation. “Stop”, her father shouted. Loïs turned around. She saw him reach for his heart. This was not a good sign. He ducked to the ground and just managed to break his fall. “Daddy,” she yelled. She looked around for help, but the street was still quiet. Everyone was reeling from last night’s umpteenth party. She ran to him. Her condition was bad. She rarely ran. But now she ran as fast as possible to get to her father. When she was with him, he had already collapsed like a pathetic heap. She grabbed him upset. “Daddy, Daddy.” “Get help,” he gasped, “copy the book and send everything to Jerusalem and the Jewish congregations in Turkey. It’s urgent.”

“Which book?” It was probably in his bag. She had little choice. She had to step into the first store or bar to get help. What was she supposed to do now? She couldn’t leave him alone, could she? “Daddy, Daddy,” she said. She had to choose. Upset, she grabbed his bag. She wanted to get help but she didn’t know where. For a moment she couldn’t choose. For a moment her gaze crossed the gaze of a weird guy standing thirty yards away. He was dressed in black and wearing a black hat. And he wore sunglasses that looked more like camouflage than sun protection. On his chest was an emblem with the face of “Spiderman”. Really weird guy … It seemed he was looking at her father in a sinister way. It didn’t even occur to her to ask him for help. And so she left her father alone. Potjandorie. Most stores were still closed due to the past holidays. That had to happen to her again. Every other day everything had been open long ago. The streets were exceptionally quiet, especially by Babylonian standards. Her father couldn’t have figured out a worse time to have a heart attack. But Café Atlantis was certainly an exception to the situation. She had to walk for a few more minutes. Of course she had her cell phone with her. But she had no idea who to call? Her mother was no longer alive. She could call her family. But then she wouldn’t just cause panic; it wouldn’t make much sense either. Potjandorie and typhus that this must happen to her now. Good thing she came along. Running had never been her forte. Her fitness was behind schedule and she couldn’t run in her sandals anyway. What an incredible shitty situation. Indeed Café Atlantis was open. The bartender looked like a head banger. The problem was she couldn’t get a word out. She was out of breath and the worst part was she blacked out. All typhus, what should she say? “My father”, she stammered, “telephone please”! “Shall I call an ambulance”? the bartender answered alertly. Apparently he already knew what time it was. Besides, people regularly became unwell in Babylon. Sometimes this was due to the heat, but often also to drug use in combination with too much partying. “Yes yes yes yes …” she said. “My father” she cried, “heart attack”. The headbanger had quickly hit nails and was already on the phone. After some unintelligible Arabic chatter, he hung up again. “Ambulance here in 5 minutes,” said the headbanger. The many head banging had made him alert. She thought for five minutes. If you had to wait for it, five minutes was way too long. She was terribly opposed to leaving her father alone. Maybe he was beaten up? Last week a tourist was beaten up here. She involuntarily reached into her father’s bag. That weird melancholic song in the background only made matters worse: “Little Drummer Boy”, by Boney M. It had become the national anthem of Babel in the corridors. Rivers of Babylon was also played often. And it didn’t fit in this bar. Why was this song on the radio now? Those were questions that had to do with the mystical. Besides, just like her father’s sudden heart attack. Did it sometimes have something to do with that weird bitch with those scary glasses and that Spiderman emblem? She parked that question for a moment. She took the book out of the bag with trembling hands. “Wow” she thought. Her father had cut the barcode off. That was the first thing she saw. The headbanger watched with curiosity. Loïs read the title, Tzafon, Midnight: Atlantis from Jerusalem to Babylon… by Leon Elshout. Was this Dutch? But she understood what the title was about. Go ahead, Atlantis. Had her father risked a heart attack for this? And what a fluke to discover this book here.

 

Part I.

God is calling me

 

1 God is calling me

On June 4, 2007, American pastor Rich Nathan gave a historic speech at the Sojourners forum (Nathan in Sojotube, 2007). This speech was on the occasion of the US presidential election. But his words unfortunately passed the ears of the general public. Rich Nathan’s kick-off was not bad. He compared the fall of Rome in 410 AD by Alaric’s army to the September 11 attacks on the World Trade Center in New York (Nathan in Sojotube, 2007). After the fall of Rome, it seemed as if the future of Christianity was directly at stake. But it was Aurelius Augustinus who wrote his book, the Civitate Dei (City of God) in response to this event (Nathan in Sojotube, 2007). This city is mentioned in Revelation 21: 2. Today, it seems that Christianity is in the doldrums in the 21st century. But Rich Nathan’s speech might have kicked off a restart of Christianity (Nathan in Sojotube, 2007)? One glowing comment he made was that the secular left and the orthodox right have fallen into the same dead end (Nathan in Sojotube, 2007). The secular left denies that the City of God exists at all. The religious right believes that the City of God and the worldly City are the same city. Do we have a glimpse of Atlantis here, which was a contradictory island? The island closed itself off from the outside world and had everything in abundance while a moment later it argued with the whole world. The twin kings of Atlantis and the dualistic “Saint and Peter” Pillars of Hercules suggested that Atlantis consisted of two opposing cities rather than a single island. Are Jerusalem and Babylon these two cities? Both cities were called a mountain (Psalm 24: 3 versus Jeremiah 51:25) and were the blueprints for other mythical mountains such as Troy, Asgard, Olympus, Mashi or the central hill on Atlantis (Kritias 113). With the earthquake in Revelation 16:18 that fell End-time Babylon and with the temple of the antichrist – Poseidon / Atlas – that will soon be in Jerusalem (Matthew 24:15), we already have two symbols with which we can make a first sketch. Had the mysterious Python ghost in Acts 16:16 forged both cities together to make a fictional island of Atlantis? We will keep this option. With my Atlantis book I hope to do the same as Augustine intended: to give a new impulse to Pauline Christianity in the short time that remains until the End Times. Atlantis has everything to do with the approaching End Time. I did my homework and pierced the deeper layers of Plato’s Atlantis story. Atlantis is a theological and not an archaeological concept. After all, what about Heracles, Zeus, Poseidon and Athena. They were idols. We will see that Heracles came from Tire, a city that was a trading rival to Jerusalem in the Old Testament. While Poseidon and Athena were also known in the Bible, namely Dagon (Judges 16) (Elshout, 2018-f / g) and Astarte (1 Kings 11: 5) (Elshout, [phthalo blue], 2018-c, reaction: May 6 2018, 14:42). Atlantis is not about undersea ruins at all. We will see what Atlantis is all about: about the fall of world capitalism. After all, capitalism is also a religion, namely a Mammon religion (Luke 16:13).

 

Hoofdstuk 98 uit mijn boek, Atlantis in de Bijbel. Copyrights, leon elshout, januari 2020

Atlantis in Berlijn, Auschwitz en Hirosjima

Als we Atlantis in onze moderne tijd ergens moeten zoeken dan is het wel in Polen, om precies te zijn in een grauwe stad die Auschwitz heet. De stad ligt pakweg 65 kilometer onder Krakau. Ik bezocht de stad in december 2000 en erg inspirerend was het allemaal niet. Het is misschien toevallig dat de stad in de Poolse provincie Galicië ligt terwijl Spanje ook een provincie Galicië heeft die voorbij Gibraltar ligt. Sterker nog: Auschwitz schijnt in de uiterste westpunt van Galicië te liggen zoals de uiterste noordoost punt van Atlantis volgens Plato tegenover Gibraltar lag (Plato, Jowett, vert. 1892, Kritias 114). Na New York, London, Parijs en Jeruzalem is Auschwitz de bekendste plaats op aarde. En dit is niet te danken aan de 14de eeuwse Maria kerk die er staat. We weten allemaal wat er in Auschwitz gebeurd is. De joden kwamen hier in de jaren veertig collectief in de onverzadigbare Sheol terecht (Spreuken 27:20, Habakuk 2:5). Naarmate we de Eindtijd naderen is het een trend om de holocaust te ontkennen of deze te bagatelliseren. Maar de waarheid is dat er steeds nieuwe resten van concentratiekampen opduiken. Op 4 maart 2013 verscheen hierover een artikel in de Huffington Post. Nieuw onderzoek wees uit dat er ‘42.500 Nazi Ghettos, kampen’ in Europa waren geweest (Huffington Post, 2013). Hartmut Berghof, ‘directeur van het Duits-Historisch Instituut’ zei dat de getallen ‘simpelweg verbijsterend’ zijn (Berghof in Huffington Post, 2013, alinea 6).

Wat mij betreft is het een wonder dat er niet meer mensen vermoord waren. Filosofisch gezien is het een wonder dat niet iedereen vergast was, om het principe van de eeuwige hel erbij te halen. Deze 42.500 kampen resoneerden met de 40.000 paardenstallen van koning Salomo in 1 Koningen 4:26. De vele paarden en strijdwagens van Salomo waren God een doorn in het oog. Salomo vertrouwde blijkbaar op de kracht van paarden in plaats van op God. De 42.500 concentratiekampen resoneren ook met de vele strijdwagens van Atlantis (Plato, Jowett, vert. 1892, Kritias 119) en met de vele tempels voor de vele afgoden van Atlantis (Plato, Jowett, vert. 1892, Kritias 117). Een dergelijke systematische verwoesting van het joodse volk duidde op een demonische beïnvloeding. Auschwitz was een echo van de verwoestende demonische machten die in Efeziërs 6:12 genoemd werden. Tegelijk was het kamp de Europese variant van het Hinnomdal bij Jeruzalem. Hier offerden de Joden hun kinderen aan Baäl-Moloch. In Auschwitz en de andere kampen werden de Joden zelf vernietigd. De rook van de ovens was een schaduw van de rook die in Openbaring 9:1-2 uit de Tartarus opstijgt. Over deze Tartarus gaan we het nog hebben. De rook van de ovens was ook een hint naar de Exodus uit Egypte die in Deuteronomium 4:20 genoemd werd. Zoals de barbaarse slavernij in Egypte tot de Exodus leidde zo versnelde de holocaust de vestiging van de Joodse staat Israël. Ik schreef al eerder dat het altaar van Zeus in Bergamo (De zetel van Satan in Openbaring 2:12-13) in de jaren dertig in het Pergamum Museum in Berlijn herbouwd was (Robertson, z.j.).

Trouwens ook de Isjtar Poort in Babylon is in dit museum nagebouwd. Berlijn had alle trekken van Atlantis terwijl Hitler uiteraard de rol van Atlas of Wodan vertolkte. Kort nadat het Altaar van Zeus en de Isjtar Poort in Berlijn waren nagebouwd kwam Hitler aan de macht. Hitler’s architect, Albert Speer raakte door het Altaar geïnspireerd. We weten met ons menselijke verstand niet welke demonische machten door dit Altaar van Zeus en de Isjtar Poort losgeweekt werden. Auschwitz lag niet net als Atlantis letterlijk in zee maar het vernietigingskamp lag wel middenin de volken zee. De Joden in Auschwitz waren letterlijk door de vijandige volken zee ingesloten. De zee was op zijn beurt een beeld van het dodenrijk zoals we in Jona 2 lezen. Duane Garrett noemde de zee de ‘abyss’ en het ‘dodenrijk’ (Garrett, 2014, p. 387). Adolf Hitler was de verpersoonlijking van zowel Wodan als koning Atlas. Anders gezegd was Adolf Hitler mijns inziens demonisch bezeten van de geest van Wodan alias Poseidon van Atlantis. Het was niet voor niets dat hij een Übermensch wilde scheppen. Inderdaad zijn er demonische wezens op foto’s van Adolf Hitler gespot (Roger in Kansas City, 2019). Theologisch gezien was Hitlers holocaust tegen de joden erop gericht om de oprichting van de Staat Israël te dwarsbomen. Ik las ergens dat na de Eerste Wereldoorlog het land vrijkwam voor de joden terwijl na de Tweede Wereldoorlog de Joden vrijkwamen voor het land. En volgens Jan Bonda heeft de verkeerde ‘uitleg’ van Romeinen 9-11 (bekend getal) ‘een rol gespeeld’ bij de totstandkoming van de holocaust (Wickens in Bonda, 2010, p. 132). Christelijk Europa had deze hoofdstukken zo uitgelegd als zou God, Israël ‘verworpen’ hebben (Bonda, 2010, p. 133).

Een aanverwante misvatting is dat de Joden schuldig waren aan de kruisiging van Jezus. Echter ook de heidenen waren schuldig aan Zijn dood (Lucas 18:31-33; Handelingen 2:32-33, 36; 3:13-16; 5:30-31; 10:39-41; 13:27-30). Bovendien bleven de Joden zich aan de Wet houden die God hen via Mozes gaf, ook al begrepen ze die niet helemaal (Bonda, 2010, p. 137). De Joden zijn ‘gestruikeld, maar niet zo, dat ze voorgoed vielen’ (Origenes, geciteerd in Bonda, 2010, p. 137). Eerder zie ik elementen van Plato in Hitler’s vernietigingsdrang. Plato had ook al eens over rassen zuivering geschreven (Plato, De Staat 459-461 geciteerd in Moerland, z.j.). In De Staat 459-461 werden ook de ‘honden’ genoemd net als in Mattheüs 15:26-27 waarmee Jezus de heidenen bedoelde. Nazi Duitsland was een eigentijds vervolg op Atlantis. De “Shoah” holocaust had zijn voorgangers in de ballingschappen in Egypte en Babylon en later in de verwoesting van Jeruzalem in 70 na Christus. Erich Sauer schreef dat God de Israëlieten uit de ‘ijzeroven, uit Egypte uitgevoerd’ had (Deuteronomium. 4:20; Exodus 6:6; Ezechiël 20:5, geciteerd in Sauer, 1940, p. 132). Auschwitz was thematisch gezien de Grot van Plato en het Europese Hinnomdal waar joodse kinderen aan Moloch geofferd werden. De Holocaust was niet zozeer de natte droom van Adolf Hitler als wel die van Farao en Antikleia. Het hakenkruis leek op het Jeruzalem kruis. Trouwens, we mogen het verleden niet ontkennen maar… de toekomst ook niet (Hough & Coram, 2018, p. 139). Als we erkennen dat de Holocaust daadwerkelijk plaatsvond dan zullen we zeker accepteren dat de grote Verdrukking van de Eindtijd in Daniël 2:40 en 7:23, Zacharia 14 en het boek Openbaring ook gaat gebeuren. Deze is onontkoombaar. De toekomst staat net zo vast als het verleden. Beide kunnen we niet veranderen.

Nazi-reeër

Iedereen weet dat Nazi een afkorting was van Jezus de “Nazi-reeër” eh sorry, Nazional Sozialismus. Maar in Babylon was er een Nazi koning die ‘Nazi-bugasj’ heette (Saggs, 1966, p. 83). Mogelijk duidde de titel Nazi op een dynastie net zoals Cleopatra of Herodes. Een andere koning was of heette ‘Nazi-Maruttasj’ (Saggs, 166, p. 84). In de Tweede Wereldoorlog was er een slachting die de geschiedenis inging als de ‘Bugazj Bos slachtpartij’ waarbij een hele groep Joden in het Bugazj bos afgeslacht werd (Browning, 2010, p. 131). Dit gebeurde onder toezicht van Willi Althof en een SS-er die Meyer heette (Becker, Grindberg, M. Mincberg, Zynger, Waiman, Zuckier & S. Mincberg in Browning, 2010, p. 130). Poolse werkers bevestigden dit verhaal later. De Bugazj Bos slachting was de laatste slachting van Althoff en Meyer (Browning, 2010, p. 131). Waren de beide Bugazj namen toevallige overeenkomsten? Ik zag onlangs afbeeldingen van de ruïnes van Babylon op het internet. Ze konden evengoed de ruïnes van Auschwitz-Birkenau voorstellen. Ook in Babylon werden ‘slaven’ in ‘barakken’ gehouden (Saggs, 1966, p. 170). Mogelijk was de holocaust tevens de opmaat voor Eindtijd Babylon. Detail: anno 2018 is er een Pools VN leger in Al-Hillah/Babylon gelegerd. In Ezechiël 37:25 betekent het woord “nashi”, “prins” (scripture4all.org) waarmee David bedoeld werd. Volgens David Baron gaat het om een prins die door het volk ‘gekozen’ is en ‘verheven’ werd (Baron, 1901, p. 34). Frederic Farrar noemde de nashi de ‘Sar am El’ de ‘Prins van het Volk van God’ (Farrar, 1874, p. 466). Misschien toeval want de constructie “nasi” duikt ook op in de naam van Atha-nazi-us Kircher die de mysterieuze Atlantis kaart tekende. Terwijl de eerste twee letters van Atlantis tevens de eerste twee letters van zijn naam vormen. Ook de Joden zelf noemden volgens Primo Levi Auschwitz ‘een soort Babel’ (Levi in Yond Boeke & Patty Krone en Meulenhoff, p. 117, hoofdstuk, De Deportatie van de Joden).

Misschien was het toeval dat de namen van Galicië en Galilea zoveel op elkaar leken. Galilea was immers de landstreek waar de bediening van Jezus begon en tevens het gebied dat tegenover het gebied van de Gergesenen lag (Lucas 8:26) waar ook de stad Gadara lag. In Gadara genas Jezus twee demonisch bezeten kerels die aan Atlas en Heracles deden denken. Tussen Galilea en het gebied van de Gergesenen lag het Meer van Galilea dat dezelfde vorm heeft als de Atlantis schets op de Athanasius Kircher kaart (Kircher, 1665, p. 82). Maak ik het te bont als ik suggereer dat Auschwitz misschien een tempel voor Poseidon of Athena (Astarte) was die in een vijandige volken zee lag? Zoals Auschwitz in de uiterste westpunt van Galicië lag, zo ligt het Meer van Galilea aan de uiterste oostzijde van Galilea. Kafernaum waar Jezus in een synagoge preekte ligt hier ook. En Nazareth ligt in de uiterste zuidpunt van Galilea. Als het Meer van Galilea inderdaad op de Atlantis kaart van Athanasius Kircher geprojecteerd was dan kunnen we met de toevoeging van enige symboliek stellen dat Auschwitz een verplaatst Atlantis was. Dan weten we ook meteen hoe het de Joden zou vergaan als ze op Atlantis woonden. Ze werden collectief in de sheol gekukeld. Galilea was bovendien in twee stukken opgedeeld, te weten Noord en Zuid Galilea, zoals het Poolse Galicië uit de deelstaten Galicië en Lodomeria bestond. In de naam van Lodomeria herkennen we de naam Moria welke een andere naam voor de Tempelberg in Jeruzalem is. Hiermee komen we in het dualistische vaarwater van Atlantis terecht. Zoals de Joden in Auschwitz, omringd door de vijandige volken zee, collectief het leven lieten, zo verdween Atlantis voorgoed in de golven. Als we het belang van symboliek voor het oplossen van mysteries snappen dan gaan er opeens allerlei deuren voor ons open. Was Auscchwitz alleen maar een massa vernietigingskamp of was het meer? Was Auschwitz, in ruimere zin uitgebreid met de overige vernietigingskampen en met Hitlers Adelaarshof een tempel voor Baäl-Tzafon?

Het woord “nazara” betekent Waarheid (Studie van Klaas Goverts, Romeinen brief 70C-184). In Numeri 6:1-21 staat de wet van de Nazireeër. Simson met zijn lange en vooral sterke haren was zo iemand. In 1 Samuël 16 was David al door God uitverkoren om koning van Israël te worden. In Ezechiël 37:25 lezen we dat ook het volk in de vierde aion David als koning wil. Hij zal dan een gedelegeerde van Christus Jezus zijn. Hitler was ook een prins die door het volk verhoogd was. Zijn verhoogde positie resoneerde met Johannes 1:46, “kan er iets goeds komen uit Nazareth?” Ik ga nu onaangename dingen zeggen. In Johannes 19:15 lezen we dat de Joden liever een heiden (als Adolf Hitler) boven zich hadden dan Jezus. Deze bizarre keuze van de joden zal zich vlak voor de Eindtijd herhalen als de Joden met de moslims de antichrist omarmen. In Johannes 5:43 staat dat de Joden liever een andere messias dan Jezus wilden. In Mattheüs 27:25-26 verkoos het volk de moordenaar Bar-Abbas, zoon van satan boven Jezus. Mattheüs 27:25-26 is misschien de scherpste scheidslijn tussen het Judaïsme en het evangelie. In Jesaja 28:15 en 28:18 lezen we dat de Joden een verbond met de Sheol sloten. In vers 11 werd overigens het spreken in vreemde tongen voorzegd. Heidenen zouden het evangelie van de opgestane Jezus aan de Joden brengen. Maar die zouden het niet begrijpen. Johannes 19:15 kunnen we niet zomaar op de holocaust toepassen maar wel op de Eindtijd. Hadden de Joden Jezus wel aangenomen dan hadden ze overigens ook verdrukking te verduren gekregen. Wie Jezus aanneemt zal immers voor Hem lijden. De “Shoah” holocaust kunnen we nog het beste verklaren vanuit de haat die de Amalekieten tegen de Joden koesterden (Deuteronomium 25:17). Deze haat bleef door de generaties heen bestaan. Barbara Tuchman schreef dat ‘het volk’ door de eeuwen heen de joden ‘haatte’ (Tuchman 2006, p. 533). In het boek Esther komen we de Amalekiet Haman tegen. Merkwaardig: vier kleine letters van de namen van Hamans tien zonen in het boek Esther vormden het getal 5707 (Avraham, 2019). Omgerekend correspondeert dit Joodse jaar met 16 oktober 1946 toen tien nazi misdadigers na het Neurenberg tribunaal opgehangen werden. De tien zonen van Haman waren ook opgehangen (Avraham, 2019). We zouden bijna denken dat de tien koningen van Atlantis hier werden opgehangen terwijl koning Atlas, aka Adolf Hitler zelf al op het idee was gekomen om een einde aan zijn leven te maken. Haman heeft blijkbaar een destructieve geest die bereid is om ten onder te gaan zolang de Joden ook maar ten onder gaan. Waren de nazi’s inderdaad erfgenamen van de Amalekieten zoals Rachel Avraham suggereerde (Avraham, 2019). Dit is huiswerk voor een volgend boek. Ze noemde namen van onderzoekers die zich hierin verdiepten: Vilna Gaon, Simon Dubnow, Arthur Szyk en Raul Hilberg (Avraham, 2019). Nog een onaangename opmerking: als God een almachtige God is, was de holocaust dan van Zijn hand? Het antwoord is helaas “ja”. God schiep zowel de Amalekieten als Adolf Hitler. In Amos 3:6 lezen we dat er geen ramp in de stad gebeurt waar God geen weet van heeft. God was de eindverantwoordelijke ook al had satan in relatieve zin de touwtjes in handen. In zo’n God wil ik niet langer geloven. Maar… helaas heb ik niks te willen. Een naam die een beetje klinkt als die van Hitler was die van Hillel I de Oudere. Hij stierf in 10 na Christus (Hillel, z.d.) en maakte dus net niet de bediening van Jezus mee. Hij had de ‘School van Hillel’ gesticht (Hillel, z.d.). Hij was de ‘naši’ , de ‘president van het Sanhedrin’ (Farrar, 1874, p. 174). De Adelaarshorst van Adolf Hitler leek op het Trojaanse paleis van Baäl Tzafon in het klein. Ook aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden Hirosjima en Nagasaki gebombardeerd alsof ze een moderne Sodom en Gomorra waren. De atoombom haalde de apocalyps in het boek Openbaring binnen handbereik. Hiroshima klonk als ‘Hierosoluma’ zoals de Grieken Jeruzalem in Galaten 1:16,17; 2:1 noemden (Janse, 2000, p. 225). In Psalm 44 lezen we over de radeloze Joden die aan de duisternis overgeleverd zijn. In Romeinen 8:37-39 lezen we over de triomf van de Joden over de duisternis. Met de atoombom kreeg de mensheid de macht over een gigantische natuurkracht. Desalniettemin waren duizend atoombommen niet krachtig genoeg om een dode tot leven te wekken (Allen, 2011-a, p. 40-41), wat Jezus in een handomdraai wel deed. In Zacharia 14 lezen we dat het huidige Israël nog eens onder de voet gelopen wordt. In Ezechiël 20 en 37 lezen we hoe daarna een volgende stroom Joden vanuit de natiën naar Israël geroepen wordt. Israël zal nu definitief zijn met de teruggekeerde Jezus als haar koning.

Zelfs Adolf wordt gered

Zelfs Adolf Hitler wordt “uiteindelijk” gered. Het brengen van de Hitlergroet lijkt misschien op handopleggingen die we soms in christelijke kringen zien. In Exodus strekte Mozes steeds zijn arm uit, waarna het water zich terugtrok of het terugkwam. De Hitlergroet was mijns inziens een demonische imitatie van een Bijbels symbool. Het heeft er alle schijn van dat bij handopleggingen in de kerken, kundalini geesten vrijkomen. Googelt u op “Kundalini invades the Church”. Als we de beelden van de marsen van de Nazi’s zien die collectief de Hitlergroet brachten en hardop riepen, “Führer, wij volgen u”, dan zitten we misschien dichtbij een collectief religieus Kundalini ritueel. In Handelingen 19 werd in Efeze op een vergelijkbare manier twee uur lang een ode aan Artemis gebracht. We weten niet welke boze geesten er bij de Nazi marsen vrijkwamen. In de naam van Hitler herkennen we weer de mysterieuze letters “Tl” die we ook in de naam van Atlas lezen. Wat we wel weten is dat Hitler in 1933 aan de macht kwam. Waarschijnlijk eindigt de Eindtijd precies honderd jaar later. Het bekende hakenkruis (swastika) was de moderne update van de drietand van Poseidon. Het hakenkruis leek ook op het kruis van Jeruzalem. En de swastika resoneerde met zowel de aardbevingen in Kritias 108 en Openbaring 16:18 als met het mysterieuze Antikythera Mechanisme. De hel bestaat niet, wel de Bijbelse Sheol, waarin Adolf Hitler op dit moment is, net als de moeder van Jezus en Anne Frank. De obsessie waarmee Adolf Hitler op de joden jaagde deed denken aan de vergelijkbare obsessie waarmee Paulus op de eerste christenen jaagde. Paulus werd onderweg naar Damascus bekeerd. Hitler zal aan het begin van de vijfde aion uit de dood opstaan en geoordeeld worden. Uiteindelijk zal ook Adolf Hitler gered worden (1 Korinthe 15:28). Wat Hitler met zijn Joodse slachtoffers gemeen had, was dat hijzelf slachtoffer van dezelfde demonische machten was. Maar stel nu eens dat Adolf Hitler vlak voor zijn dood oprecht bekeerd was. Stel dat hem hetzelfde overkomen was als Paulus. Dan zitten we met een venijnig dilemma. Hij zal dan namelijk met ons het aionische leven in Gods hemel tegemoet gaan en zelfs met ons over de schepping regeren. Terwijl zijn ongelovige slachtoffers in de Sheol blijven zwijgen. Volgens Romeinen 13:1-7 en Jesaja 45:7 was God de echte aanstichter van de holocaust. Net als bij de Exodus koos God ook deze keer voor een hardhandige methode om de Joden een eigen land te geven. Hadden de Joden op een Humanistische vakbondsmanier met meneer Adolf over een eigen staat onderhandeld dan was er nooit een Yad Vashem Museum geweest en was er nooit zoveel over de oorlog gekletst als nu na de holocaust. Zoals God ooit Nebuchanedzar op de Joden afstuurde, zo stuurde God veel later Adolf Hitler op hen af. Had het niet anders gekund en hadden de Joden niet op een “nette” manier hun staat Israël kunnen bemachtigen? Vast wel, maar God koos voor de hardhandige “shock ‘n awe” – shakinah methode. Hij wilde de boel opschudden en de mensheid aan het denken zetten over de holocaust – Shoah. Een God die de Joden zo extreem te grazen nam en Die iedereen van ons af en toe behoorlijk laat lijden mogen we op zijn minst serieus nemen. Zelfs ben ik van de koppige soort. Ik heb dan ook een zeker begrip voor de Gevallen Engelen (Judas 6) die geen rigoureuze God boven zich wilden maar die liever een thee drinkende pacifistische God boven zich hadden. Wat heeft mijn koppigheid mij opgeleverd? Zelfs als het Jona gelukt was om naar Tarsis te vluchten dan was hij daar voortdurend op zijn hoede geweest voor de wraak van God. Laten we God serieus nemen en door een Bijbelse bril naar ons lijden kijken. In Zacharia 14 lezen we dat God nog een keer zoiets als de Shoah gaat doen, laten we dat ook alvast serieus nemen. Hadden de Joden op Atlantis geleefd dan was het ze net zo vergaan als in Auschwitz. Een echo van Auschwitz is misschien de stad Dulce in New Mexico waar volgens de geruchten buitenaardse Gray Aliens in een ondergrondse bunker allerlei duivelse rituelen met ontvoerde slachtoffers uithalen. Laten we niet bij voorbaat als een ongelovige Thomas op zulke geruchten reageren.