De echte Reformatie: We zien elkaar allemaal weer

Alverzoening

Deze website preekt alverzoening, een woord dat in Kolossenzen 1:20 staat. We zien elkaar allemaal weer! Dat is de echte boodschap van de Bijbel (1 Timotheüs 4:10). Ook de dieren zien we terug (Psalm 36:6, Romeinen 8:21). Niet in een hiernamaals zien we elkaar weer maar na onze opstandingen uit de dood. Het woord "hel" was een foute vertaling van Gehenna dat het Hinnomdal bij Jeruzalem is. Het woord "eeuwig" was een foute vertaling van het woord olam/aion dat een periode aanduidt.

Ik opereer in de geest van de Bereërs (Handelingen 17). De wereld heeft geen belang bij opwekkers maar des temeer bij Bereërs die de geschriften kritisch onderzoeken. Voor meer informatie noem ik dit boek of de Engelse tekst. Over dood en opstanding: http://www.bijbelsdenken.eu/Manussen6.pdf

Rood Goud

De titel van deze website, het "Rode Goud van Parvaïm" gaat over de kleur van het rode goud uit Parvaïm. Niemand weet exact waar Parvaïm lag. Ik houd het op de stad Sippar aan de Eufraat.

Aionen

Een sleutelwoord in de Bijbel is het Griekse woord "aion" (Hebreeuws "olam"). Een aion is een lange periode. De Bijbel kent waarschijnlijk vijf van zulke perioden die als panelen naast elkaar staan (Efeziërs 3:9, 11). Zie deze studie.

Polarisatie versus diversiteit

Anno 2018 is er veel te doen over polarisatie en diversiteit. Echte samenhang kan alleen vanuit een brandpunt ontstaan. Dit brandpunt is de opgestane christus. In Hem krijgt alles samenhang (Kolossenzen 1:16-17; Johannes 1:1-3; Romeinen 11:36; 1 Korinthe 8:6; 15:27-28; Kolossenzen 1:16-17; 1:20; Hebreeën 1:3; 2:8; Efeze 4:8-10 en Openbaring 4:11). In Romeinen 16 staat een voorbeeld van een diverse oecumene die totaal anders gedefinieerd werd dan wat wij onder diversiteit verstaan.

Eindtijd

Tenslotte is de Eindtijd aanstaande. Ene Dionysius Exiguus knoeide met onze jaartelling waardoor we dertig jaar voorlopen op de Bijbelse tijdslijn. Diverse typologieën in de Bijbel wijzen erop dat Jezus 2000 jaar na Zijn opstanding terugkeert. Die termijn is nagenoeg om. Uitleg hierover vindt u hier.

Atlantis versus de Bijbel

De echte botsing der beschavingen vond krap tweeduizend jaar geleden plaats op de Areopagus – de Heuvel van Mars – in Athene, toen de apostel Paulus er het evangelie verkondigde. De gebeurtenis was een confrontatie tussen Jeruzalem en Athene. Of beter gezegd: tussen Atlantis en de Bijbel. Zie deze studie

Dan is er deze historische toespraak van Rich Nathan over de val van Rome en 9/11:
https://www.youtube.com/watch?v=Pd3fCfTZPrg

Leon Elshout is een autodidactische Bijbelstudent en opereert in de geest van de Bereërs die in Handelingen 17 worden genoemd. mail: aurichalcum2018 (at) protonmail.com

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Atlantis as an anti-Semitic story

Atlantis was not simply “just” an island in a remote past that existed beyond Gibraltar in the ocean. Atlantis fits perfectly in the western dimension of Tzafon, which means “midnight”. It is incorrect to compare the downfall of Atlantis with the fall of Adam and Eve in the garden of Eden. This Edenic fall was designed by the God of Heaven and earth Himself and not by Poseidon who was in fact the serpent that invaded Eden in Genesis 3.

The fall of Atlantis has much more similarities with the downfall of EndTimes Babylon in Revelation 16:18 (compare with Critias 108). Babylon on the Euphrates was both the eastern and northern dimension of Tzafon. Her armies invaded Jerusalem from the north. How crazy and brilliant it was to mirror the downfall of EndTimes Babylon into a remote past and to make a contrary creation story of it. At this mythical island Atlantis it was not the God of Heaven and Earth who introduced evil to the island but Poseidon, the Greek equivalent of Dagon.

Dagon was the Philistine Deity and the second blueprint of Poseidon while the serpent in Eden was the first blueprint of Poseidon before the Flood. The Philistines from Crete (Bible: Kaftor) were the arch enemies of the Israëlites. So what was a Philistine deity doing in Plato’s story about the rise and downfall of Atlantis that resonated in every way with the downfall of EndTimes Babylon in Revelation 17-18 and with the downfall of Tyrus in Ezekiel 26-28?

The storyline of Atlantis seemed to cover the highlight of the ministry of Sint John with his book of Revelation. The storyline of Athens seemed to cover the highlight of the ministry of the apostle Paul’s speech on the Areopagus. This Areopagus was the domein of Athena in Acts 17. On this “Mars Hill” Paul faced the gods of Atlantis as he cited the Greek poet, Aratus who on his turn had written his own translation of Homer’s Odyssey. Aratus knew the story of Troy. Paul had been studying the scriptures at the feet of a rabbi named Gamaliel (Acts 22:3). He knew his classics. Paul had certainly heart of Homer’s Odyssey and the story of Troy.

If Poseidon aka Dagon was responsible for the evil that was introduced into Atlantis, then the God of Heaven and Earth was not an almighty God anymore. At best He was a bit more almighty than Poseidon. If a lesser God introduced evil in the world, then there were suddenly two competetive Gods instead of an almighty God who also created evil, war and famine (Isaiah 45:7). The downfall of Atlantis was at the same time the enthronement of the almighty God of heaven and earth of his power to create evil. Poseidon had actually won this game. As the rejection of the gospel by the Israelites had cleared the road for Paul to bring the gospel to the nations (Acts 28), it seemed that the downfall of Atlantis had also wept Israel out of Plato’s Atlantis story.

In Acts 14:12 the Greek compared Paul with Hermes and Barnabas with Zeus, the same god who had punished Atlantis. In Acts 28 the people from Malta thought Paul to be a God when he was bitten by a Poseidon like serpent. On Malta, Paul was in an Atlantis like situation from where he – coming from Crete – escaped to Sicily on a ship named Dioscures (Acts 28:11). These Dioscures were the Roman Pillars of Hercules and named Castor and Pollux.

Why did Plato come up with such a religous story that was clothed with so many symbols that we find in the book of Revelation? And more: why was the main protagonist absent in the Atlantis story? This protagonist was of course, Israel. Was this by accident? Or was Plato’s Atlantis story a Greek variant of early anti-Semitism? Not for nothing it was the apostle Paul who was sent by the resurrected Christ to the Areopagus to be confronted with the Gods of Atlantis. A better question is: who was Plato anyway?